De middeleeuwse stad

Op slechts 10 km van camping Clair de Lune in Hyères ligt de oude stad, het meest middeleeuwse van de stad. Volgens historici bewoonden de stammen van Olbia ooit de door de natuur versterkte heuvel.

De Saint Paul poort

De Porte Saint Paul ligt in het hart van de oude stad, vlakbij de Collégiale Saint Paul. Het is een van de poorten die toegang geeft tot het hoger gelegen deel van de stad via de tweede stadsmuur.

Met zijn kasteel was de stad Hyères ooit een versterkte stad en zijn verdedigingswerken bestonden uit drie muren: de eerste omringde het kasteel, de tweede beschermde de bovenstad en de derde reikte tot aan het huidige havenplein. In die tijd bestonden de verdedigingsmuren van de stad uit drie ommuringen.

De eerste, erg klein, omringde het oude kasteel. Het had twee poorten, één aan de binnenkant, met twee ronde torens ter verdediging. Dit was de hoofdingang van het kasteel, met uitzicht op de stad. De andere, aan de buitenkant, keek uit op het westen, over het platteland richting Toulon. Deze poort werd versterkt door een ronde toren, gelegen aan het einde van een structuur die aanzienlijk uitsteekt boven het ornament van de hoofdmuur. Deze toren diende ongetwijfeld als observatiepost en wachthuis. Er wordt aangenomen dat de basis een regenbak was.

De tweede ommuring, ten oosten van de eerste, leidde naar de poort die bekend staat als de souguette of Pierrefeu. Deze stond boven het Sint-Bernardusklooster, maar werd later door de Commune afgebroken. Van hieruit daalde de weg af naar het zuiden, langs het klooster: iets verder naar het zuidwesten sloot hij aan op de poort Balue of Barue, vervolgens op de esplanade de la Barbacane tot aan de poort St-Paul, waar hij bijna versmolt met de muur van het gebouw. Vanaf daar was er alleen nog een muur, maar die bestaat niet meer, die naar het westen liep, tussen de kerk en de voormalige Koninklijke Curie, die overging in de rue Cafabre en vervolgens de poort met die naam bereikte. Vanaf deze plek klom de muur in noordelijke richting naar de Porte St-Jean. Niet ver daarvandaan versmolt de tweede muur met de eerste. De derde werd versterkt door vierkante torens met kartels aan de bovenkant.

De derde ommuring heeft op verschillende plaatsen nog muren en torens. Ze begon bij de Porte Cafabre, daalde af naar de Rue de Limans en volgde haar lijn tot aan de Porte du Fenouillet, naast waar de molenvliet de stad binnenkwam. Ze sloot vervolgens aan op de Porte du Portalet, waar het kantoor van de gemeentelijke belastingdienst van Piquet was gevestigd. De ommuring liep vervolgens langs de rue des Porches tot aan de Porte de la Rade of Grand-Portail; vanaf daar ging ze omhoog naar het klooster Cordeliers, dat ze volgde tot aan de Saint-Louis kerk, waar ze in opging; Daarvandaan ging het naar een laatste poort genaamd Porte-Neuve of Porte-Neuf, die op de kruising stond van de rue du cimetière (nu de rue de la République), de rue Neuve-de-Bourgneuf en de place du Jeu de Ballon, naast een toren die onderaan de rue du rampart stond; vanaf dit punt ging de muur naar het klooster van St-Bernard, waar hij aansloot op de tweede ommuring.

Kasteel Sainte-Claire

Castel Sainte-Claire is het voormalige klooster met dezelfde naam dat in de 17e eeuw werd gebouwd en in 1793 nationaal bezit werd. Het werd gebouwd in neoromaanse stijl na 1869 door Olivier Voutier (1796-1877), een zeeman en archeoloog, voorstander van de Griekse onafhankelijkheid en ontdekkingsreiziger die de Venus van Milo ontdekte. Het wordt omringd door twee mooie gekartelde torens.

De Amerikaanse schrijfster Edith Warhton woonde er van 1927 tot 1937.

De stad Hyères kreeg het in 1955 terug en gaf opdracht aan architect David uit Hyères om de voorgevel te veranderen. Het nationale park van Port-Cros huurde het gebouw in 1900 en veranderde het in een botanische tuin.

De havenpoort

De Porte de la Rade komt uit op de Rue Massillon, een winkelstraat waar je vishandelaren, kaasboeren, slagers, verswinkels etc. vindt. Deze straat leidt naar de Templiers toren.

De Tempelierstoren

De Tour des Templiers of Tour Saint-Blaise is de enige erfenis van de vroegere tempeliers, die van het einde van de 12e eeuw tot het begin van de 16e eeuw in Hyères woonden.

Geschiedenis

In 1198 horen we voor het eerst van een tempelhuis in Hyères en van Jordan, zijn commandant. In de 13e eeuw maakte de toren deel uit van een complex dat een cazal (landgoed omzoomd door akkerland) en talrijke bijgebouwen omvatte: stallen, oven, smederij, graanschuur, enz. Deze werden gebouwd rond een grote rots, de piol genaamd, waarop de toren was gebouwd en die tot in de 19e eeuw bleef staan.

Het Huis van de Tempel van Hyères bezat grond, bossen en weiden, wijngaarden en olijfgaarden… dicht bij de stad, in de wijk Bormettes, of in de vallei van de Sauvebonne voor een groot deel van het bouwland. Het was inderdaad een groot landbouwbedrijf.

Zoals alle huizen van dit soort voorzag het in voorraden uitrusting, graan, voer en geld, maar ook paarden en manschappen. Maar ook soldaten uit Spanje en het Heilige Land. Het is echter zeer waarschijnlijk dat het werd toegeschreven aan een havenactiviteit via de Tempeliersinstallaties in Toulon.

De Tempeliers bezaten landbeheerders. In het begin van de 13e eeuw kon het Tempelhuis in Hyères grote hoeveelheden tarwe leveren aan graaf Alphonse II.

Daarna, tot de afschaffing van de Orde van de Tempel, zijn er geen documenten meer die ons informatie geven over de bezittingen en activiteiten van het Huis van Hyères. We hebben nauwelijks informatie gevonden over de commandeurs, Bertrand de Gardanne (1213), Isnard Ricard (1236), Lambert (1256) en Guillaume Dalmas (1271).

Desondanks bevestigen 14e-eeuwse documenten dat de landerijen van de Tempeliers perfect werden beheerd. Bovendien had het bestaan van de gebouwen van het Huis van de Tempel buiten de muren van Hyères veel te maken met de structurering van de Bourg-neuf, en de locatie van de toren diende zelfs als een geavanceerde verdediging van de stad en haar toegangen.

Aan het einde van de 13e eeuw, na de val van Saint-Jean d’Acre (1291), ging de Tempelorde achteruit. De huizen van Hyères en Péirassol werden samengevoegd onder één commandant, Raymond des Angles. In januari 1308, tijdens de algemene gevangenschap van de tempeliers in de Provence, bevatte de lijst van het Huis van Hyères slechts drie namen behalve die van de commandant.

Na de opheffing van de Tempelorde kreeg Sint-Jan van Jeruzalem zijn bezittingen terug. In Hyères werden ze beheerd door de Hospitaalcommanderij van Beaulieu (bij Solliès), die ze aanvankelijk verhuurde aan particulieren. In 1673 werd het echter in erfpacht gegeven aan de stad voor een jaarlijkse huur van 210 pond. De kapel werd aan de Blauwe Penitenten gegeven tot 1765, toen de gemeente er een rustplaats van maakte. In 1769-1770 werd een tussenverdieping toegevoegd, waarbij de gewelven werden vernield en een binnentrap werd toegevoegd.

Na deze renovaties bleef de kapel winkels huisvesten, werd de bovenzaal omgebouwd tot zolder en werd de recent gebouwde tussenverdieping gebruikt als vergaderzaal door de gemeenteraad, die daar tot 1913 zetelde.

Rue des Porches

Het wordt beschouwd als de open ruimte die de binnenzijde van de ommuring omringt en staat in Aix en Avignon nog steeds bekend als de “rue des Lices”. De funderingen die de ommuring doorkruisen en beroemd hebben gemaakt, dateren pas uit de 18e eeuw, toen de ommuring werd omgevormd door woningen. Gedragen door tongewelven of kruisgewelven wonnen ze aan bewoonbaar volume en maakten het soms mogelijk om de twee zijden van de straat met elkaar te verbinden.

Rue du Repos

De oevers worden omringd door geveldelen die als steunmuren voor binnenplaatsen en tuinen worden gebruikt. De grootste ruïne bevindt zich aan de rechterkant als je in de richting van St-Paul klimt.
Deze keurige fundering, in de vorm van een kleine installatie met een hoekketting als basis, dateert waarschijnlijk uit de 14e eeuw en is de eerste verdieping van de hoek van een woning die zich uitstrekt langs een straatlijn, met de gewelfde toegangsdeur gericht naar de helling. Aan de zuidkant benadrukken vier stenen kraagstenen het bestaan van een luifel of verdieping.

Bourgneufstraat

Dit is een van de kleine straatjes in de oude stad, gelegen tussen de rue neuve en de rue du Trou de Laser die naar het kasteel leidt.

Place de la République

Achter het standbeeld van Massillon ligt de Place de la République. Het ligt in de schaduw van twee rijen platanen en wordt omzoomd door aantrekkelijke gevels uit de eerste helft van de 19e eeuw, met erkers, deuren met houtsnijwerk en balkons met ijzeren leuningen.